Εκείνοι που ερμήνευσαν την «αραβική άνοιξη» ως ένα φαινόμενο που θα άγγιζε μόνο λίγες χώρες και γενικά δικτατορίες του αραβικού κόσμου δεν έχουν κατανοήσει το φαινόμενο που έχει ξυπνήσει και που ίσως να μη σταματήσει μέχρι να καλύψει ολόκληρο τον πλανήτη αναπτύσσοντας τις συνειδήσεις.
Το σημαντικό στα γεγονότα που συμβαίνουν είναι ότι σηματοδοτούν ένα πριν και ένα μετά στο είδος των διαδηλώσεων. Οδηγούνται από «αγανάκτηση», όπως σχεδόν όλες οι επαναστάσεις, αλλά έχουν μια εντελώς καινούρια ποιότητα και μορφή ανάπτυξης, διότι στηρίζονται στη μεθοδολογία της μη βίας. Για πρώτη φορά αυτό συμβαίνει αυθόρμητα, χωρίς ηγέτες, χωρίς δόγματα, με έναν εντελώς νέο τρόπο.
Αυτό είναι που δίνει ελπίδα, ότι αυτές οι επαναστάσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη σε διάφορες χώρες μπορεί να είναι μέρος μιας νέας διαδικασίας που έχει πολύ περισσότερο μέλλον από τις προηγούμενες βίαιες επαναστάσεις οι οποίες τελικά άφησαν πίσω τους μία σειρά συγκρούσεων που οι άνθρωποι χρειάστηκαν δεκαετίες για να ξεπεράσουν, αν ποτέ το κατάφεραν . Από την άλλη πλευρά το βίαιο σύστημα χρειάζεται τη βία για τη διαιώνιση του. Έτσι, ενεργώντας με μη βία εξαλείφουμε την βασική ανατροφοδότηση του.
Ένας από αυτούς που έχει κατασκηνώσει στη Μαδρίτη, ο Ανθρωπιστής, Jesús A., το εξέφρασε με σαφήνεια σε μένα λίγες ώρες πριν: «Δεν μπορούν να μας σταματήσουν. Δε μας νοιάζει τι κάνει η αστυνομία. Αν έρθουν να μας απωθήσουν, δεν θα αντιδράσουμε βίαια. Θα διαλυθούμε, αλλά την επόμενη μέρα θα επιστρέψουμε ακόμα μια φορά όλοι μαζί για να διαδηλώσουμε και θα είμαστε ακόμα περισσότεροι. Κάθε μέρα περισσότεροι άνθρωποι έρχονται. Χίλιες και μία φορές. »
Η κοινή γνώμη, χειραγωγούμενη από ‘’δυτικούς διαμορφωτές απόψεων’’, είχε εντοπίσει ορισμένες δικτατορίες στις αναπτυσσόμενες χώρες (με τις οποίες πρέπει να αναφέρουμε οτι οι «δημοκρατικές» κυβερνήσεις συναλλάσσονται). Πιστεύαμε οτι ζούμε στο καλύτερο μέρος του κόσμου. Δεν είχαμε ακόμα εντοπίσει την δικτατορία που υπάρχει στις δικές μας προηγμένες χώρες. Πρόκειται για μια πιο σοβαρή μορφή δικτατορίας που έχει καταστροφικές συνέπειες: είναι η δικτατορία των αγορών, η δικτατορία των κερδοσκόπων και η δικτατορία του χρήματος.
Οι διαδηλώσεις και οι πολλές που θα ακολουθήσουν είναι η απάντηση σε αυτή τη κατάσταση. Η εφευρετικότητα είναι μεγάλη στις φράσεις και στα συνθήματα που διαδίδονται από τους διαδηλωτές στη Μαδρίτη, αλλά υπάρχει μία που νομίζω ότι είναι ευφυέστατη και σωστή: «Αυτό δεν είναι μια κρίση, αυτό είναι μια απάτη.»
Αυτό που συμβαίνει εδώ και δεκαετίες και το οποίο έχει οξυνθεί τα τελευταία χρόνια συνοψίζεται στην προηγούμενη φράση. Οι πολίτες, οι άνθρωποι έχουν εξαπατηθεί. Μας έκαναν να πιστέψουμε ότι υπάρχει μια μεγάλη κρίση. Δεν πρόκειται όμως για μία κρίση που αφορά όλους. Πρόκειται για μία απάτη, για μία χειραγώγηση, για μία στρέβλωση. Αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, οι τράπεζες, συνεχίζουν να βγάζουν κέρδη και να επωφελούνται από αυτήν.
Η αρχή αυτή έχει ριζώσει στην πολιτική ζωή, ότι δηλαδή αν υπάρχουν κέρδη, αυτά αντιστοιχούν στον ιδιωτικό τομέα, διότι, λόγω της οικονομίας της αγοράς, οι εταιρείες πρέπει να έχουν κέρδη. Αλλά εάν υπάρχουν ζημίες, τότε θα πρέπει να καλυφθούν με δημόσιο χρήμα. Με άλλα λόγια, τα οφέλη είναι για τους λίγους και οι απώλειες για όλους. Αυτό απλά και καθαρά είναι μία απάτη. Είναι μια διαστροφή. Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι τα ψηφοδέλτια των κομμάτων πλειοψηφίας στην Ισπανία είναι γεμάτα από ανθρώπους που κατηγορούνται για διαφθορά. Αυτό είναι επίσης μια απάτη.
Σε ένα πρόσφατο άρθρο για τα γεγονότα στην Τυνησία και την Αίγυπτο, ειπώθηκε: «Αυτές οι κινητοποιήσεις μας δείχνουν για μια ακόμη φορά την πραγματική δύναμη των ανθρώπων και την ικανότητά τους για το μετασχηματισμό που σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει αδιανόητες αλλαγές χωρίς την ανάγκη προσφυγής στη βία, με άλλα λόγια εφαρμόζοντας τη μη βία. »
Το πιο σημαντικό, αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι να δούμε αυτή τη νέα μεθοδολογία αγώνα να ασκείται σε διαφορετικές χώρες , να επεκτείνεται και να μεταδίδεται ασταμάτητα.
Θεωρούμε ότι αυτός είναι ο σεισμός της μη βίας. Η αναζήτηση για την πραγματική δημοκρατία, για την κοινωνική μεταρρύθμιση και για μία αξιοπρεπή ζωή έχει μόλις αρχίσει. Αυτό, επίσης, όπως συμβαίνει, δεν θα αγγίξει μόνο λίγες αραβικές χώρες. Τι θα συμβεί σε άλλες χώρες της Ευρώπης,στην Ιταλία, στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα; Τι θα συμβεί στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στην Αλγερία, στο Μαρόκο και σε άλλες δικτατορίες του αραβικού κόσμου; Τι θα γίνει στην Κίνα, όπου λογοκρίνονται όλα αυτά τα φαινόμενα;
Οι διαδηλωτές στις διάφορες πόλεις της Ισπανίας αισθάνονται μία σύνδεση με το λαό της Αιγύπτου και της Τυνησίας. Δίνουν, επίσης, ένα μάθημα μη βίας και ειρηνισμού. Είναι εξοργισμένοι και έχουν κάθε λόγο να νιώθουν έτσι. Μαχόμενοι για τα δικαιώματά τους συνεχίζουν στον απόηχο αυτής της μη βίαιης επανάστασης που ξεκίνησε από τον αραβικό κόσμο. Αυτό το φαινόμενο επίδειξης, αν συνεχιστεί χωρίς στρεβλώσεις, θα έχει αποτελέσματα. Τέλος, θα πρέπει να τονιστεί ότι οι πρωταγωνιστές είναι κυρίως νέοι άνθρωποι.
Όλοι οι λαοί, στις καλύτερες στιγμές τους, έχουν κάνει συμβάλλει πολύ στην ανθρώπινη διαδικασία. Δίνουμε τις ευχαριστίες μας και γιορτάζουμε αυτές τις μη βίαιες επαναστάσεις επειδή ανοίγουν το μέλλον για μας και για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Είμαστε κοντά στο Παγκόσμιο Ανθρώπινο Έθνος.
Rafael de la Rubia
«Κόσμος χωρίς Πολέμους και Βία»
