Το πρώτο ταξίδι του Πιέτρο Ρόζενβιρτ (Pietro Rosenwirth) ξεκίνησε στις 13 Αυγούστου με στόχο την προώθηση του αγώνα ενάντια στη διάκριση των ΑΜΕΑ και το ξεπέρασμα τόσο των αρχιτεκτονικών, όσο και –ιδιαίτερα- των διανοητικών εμποδίων για μια ολοκληρωμένη ζωή.
Αυτό το ταξίδι εκτυλίσσεται από τη μία άκρη της Ελλάδας ως την άλλη, στην Τουρκία και ένα μέρος της Ιταλίας πάνω σε ένα σκούτερ Suzuki Burgman 150. Περνά από μέρη σαν την Κέρκυρα, την Καλαμπάκα, την Έδεσσα, τη Θάσο, την Κωνσταντινούπολη, την Άγκυρα, την Σαμοθράκη, τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, τη Μονεμβασιά, την Σπάρτη, την Πάτρα, την Αγκόνα, το Αττιλιάνο, τη Φλωρεντία και θα καταλήξει στις 22 Σεπτεμβρίου του 2010 στην Τριέστη.
Στην Κέρκυρα και στην Έδεσσα δώθηκαν συνεντεύξεις σε τοπικά ΜΜΕ.
Αυτό το ταξίδι δημιουργήθηκε για να δώσει ένα παράδειγμα του πώς ένα άτομο με ειδικές ανάγκες, όταν έχει στη διάθεσή του τις καλύτερες δυνατές συνθήκες με παροχή της απαραίτητης τεχνικής βοήθειας και την κατάλληλη κοινωνική και ιατροφαρμακευτική υποστήριξη μπορεί όχι μόνο να βελτιώσει την ίδια την ποιότητα της ζωής του, αλλά και να αποδείξει πώς μπορούμε να υπερνικήσουμε τη βία, τη διάκριση, τον πόνο και την πνευματική οδύνη αν στοιχηματίζουμε συχνότερα στο «Ναι!» αντί στο «Όχι!».
Πιο συγκεκριμένα οι προτάσεις του Rosenwirth είναι:
– Η διεύρυνση των δυνατοτήτων των φαρμακολογικών θεραπειών, τόσο των κλασσικών όσο και των εναλλακτικών
– Η παροχή κάθε απαραίτητης τεχνικής βοήθειας που θα επιτρέψει μια ολοένα καλύτερη και πιο ελεύθερη έκφραση στον κόσμο.
Ο Pietro Rosenwirth ζει στην Τριέστη, είναι 41 ετών και είναι πολίτης με ειδικές ανάγκες. Από το 1987 μέχρι σήμερα έχει αναπτύξει και λάβει μέρος ως εθελοντής σε πρωτοβουλίες για την διάδοση των αξιών τη μη-βίας και της μη-διάκρισης, αναγνωρίζοντάς τες μέσα στη νέα ευαισθησία και τις ιδέες του Ανθρωπιστικού Κινήματος του Σίλο.
Σε συνέντευξή του πριν την αναχώρηση, ο Πιέτρο δήλωσε
«Disabile? No. Diversamente-abile? No. Handicappato? Sì.
(Ανίκανος; Όχι. Διαφορετκά ικανός; Όχι. Άτομο με ειδικές ανάγκες; Ναι.)
Αν ζούσαμε σε μια Κοινωνία πραγματικά πολιτισμένη, σε μια Κοινωνία που θα είχε σαν πρωταρχική μέριμνα τις ανάγκες των Ανθρώπων και ως εκ τούτου την επίλυση των καθημερινών αναγκών των ατόμων ως προτεραιότητα, ίσως οι δύο πρώτοι χαρακτηρισμοί να χάνανε την οπισθοδρομική αίσθηση υποκρισίας που τις διακρίνει.
Αλλά όσο τα άτομα θα θεωρούνται κόστος για τη Δημόσια Διοίκηση και όχι πόροι, όσο το Κοινωνικό θα θεωρείται ένα Έξοδο προς αναπόφευκτο Ισολογισμό αντί για μία ευκαιρία και μία επένδυση για τα άτομα και μέσα από τα άτομα, όσο το γκρέμισμα των δομικών- αρχιτεκτονικών εμποδίων (υλικών και πνευματικών) θα θεωρείται μια σκοτούρα προς επίλυση και όχι κάτι φυσιολογικό για μια Κοινωνία που προσφέρει ίσες ευκαιρίες κίνησης και έκφρασης σε όλους, προκειμένου να μη θέτουμε στο επίκεντρο της προσοχής την (ψυχο)φυσική κατάσταση αυτών των ανθρώπων, «άτομο με ειδικές ανάγκες» θα είναι ο πιο κατάλληλος όρος για να προσδιοριστεί η κοινωνική μου κατάσταση.»
Αυτό το ταξίδι υποστηρίζεται από την Givi – Italia (www.givi.it), από τις Hellenic Lines (www.hellenic.it) και την Associazione contro il dolore Giuseppe Mocavero της Τριέστης (www.associazionemocavero.it).
Το επίσημο σάιτ είναι www.rosenwirth.it (μέσω του οποίου είναι επίσης εφικτή η πραγματοποίηση δωρεών) και τακτικές ενημερώσεις δημοσιεύονται στο www.facebook.com/pietro.rosenwirth
