Δύο Έλληνες ταξίδεψαν στην Αργεντινή για να παρευρεθούν στη λήξη της Παγκόσμιας Πορείας για την Ειρήνη και τη Μηβία! Ο Κώστας Κλώκας απο τον Κόσμο χωρίς Πολέμους και Βία και η Μάρα Ρέπα από τη Σύγκλιση Πολιτισμών εκπροσώπησαν την ελληνική κοινότητα του Ανθρωπιστικού Κινήματος και μας μετέφεραν το υπέροχο κλίμα που δημιούργησαν οι 15.000 “ανθρωποι που συγκεντρώθηκαν εκεί από κάθε γωνιά του πλανήτη. Γράφει ο Κώστας Κλώκας:
Γεια σας φίλοι,
Σας γράφω από τη μακρινή Αργεντινή όπου είχα την τύχη να βρίσκομαι στο κλείσιμο μιας ιστορικής πρωτοβουλίας, της Παγκόσμιας Πορείας για την Ειρήνη & τη Μηβία. Το κλείσιμο πραγματοποιήθηκε στις 2 Ιανουαρίου του νέου έτους στο βουνό Ακονγκάουα, στους πρόποδες των Άνδεων, στα σύνορα Αργεντινής και Χιλής. Διέσχυσε μέσα σε 3 μήνες (από τις 2 Οκτωβρίου 2009 όταν ξεκίνησε στη Νέα Ζηλανδία) 92 χώρες, 300 πόλεις, 160000 χιλιόμετρα και στις έξι ηπείρους.
Ο στόχος της πορείας ήταν να αφυπνίσει τον πλανήτη σχετικά με τον πυρηνικό αφοπλισμό, τον τερματισμό των πολέμων, τη δραστική αναλογική μείωση των συμβατικών όπλων και να παρουσιάσει ένα μοντέλο ζωής βασισμένο στη μηβία.
Στο πέρασμά της η πορεία προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό και υπήρξε η αφορμή για μια σειρά από εκδηλώσεις όπως συναυλίες, καλλιτεχνικά δρώμενα, φόρουμ κλπ. Συνάντησε ένα μεγάλο πλήθος δημάρχων, πολιτικών εκπροσώπων αλλά και 4 προέδρους κρατών προσπαθώντας να εξασφαλίσει την έμπρακτη υποστήριξή τους στα αιτήματά της.
Ακόμα, συνάντησε πολλή φτώχεια, ιδιαίτερα στην Ασία και στην Αφρική, τοίχους χιλιομέτρων που χωρίζουν τους ανθρώπους στη Μέση Ανατολή, συντρίμια πολέμου σε κτίρια και πρόσωπα στα Βαλκάνια, μια ολοένα αυξανόμενη κρίση -στην οικονομία, στη συνείδηση, στις ανθρώπινες σχέσεις- στην Ευρώπη και στην Αμερική και μια εύφλεκτη Λατινική Αμερική.
Αυτή η πορεία πέτυχε να δείξει πως όλοι εμείς, η σιωπηρή πλειοψηφία, διαφωνούμε με αυτή τη τρέλα της πυρηνικής απειλής, των πολέμων και της βίας. Όλοι εμείς, αν και εγκλωβισμένοι στην καθημερινότητα και στην απογοήτευση αυτού του απάνθρωπου συστήματος, διατηρούμε το δικαίωμα να διεκδικούμε έναν καλύτερο κόσμο όπου το 80% του πλανήτη δεν θα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Όμως πάνω από όλα, σε όλους εμάς που δουλέψαμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο για την πραγμάτωση αυτού του γιγαντιαίου σχεδίου μας έδωσε τη βαθιά αίσθηση πως «η ζωή αναζητά την εξέλιξη και όχι την αναπλήρωση του τίποτα».
Η Παγκόσμια Πορεία υπήρξε η αφορμή για μια έξοδο, για απαντήσεις στα κοινωνικά και υπαρξιακά μας αδιέξοδα. Συνεχίζουμε… Πιο πολλοί, πιο ουσιαστικοί.Κώστας Κλώκας
