Από τη δημοσίευση της έκθεσης της Διεθνής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας , το Νοέμβριο του 2011, σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, το Ισραήλ, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της εντείνουν την κριτική τους προς την ιρανική κυβέρνηση και αμφισβητούν τις πραγματικές της προθέσεις παρά την επαναλαμβανόμενη άρνηση της Τεχεράνης ότι οποιαδήποτε προσπάθεια κάνει να αναπτύξει πυρηνικά όπλα. Σύμφωνα με την αναφορά της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας , το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν θα μπορούσε να έχει στρατιωτικό σκοπό.
Η συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα σε όλον τον κόσμο έχει φτάσει σε σημείο όπου μια στρατιωτική επέμβαση στο Ιράν να θεωρείται πλέον πιθανή. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες με το χτίσιμο του πολέμου κατά του Ιράκ το 2003. Στην τελευταία περίπτωση, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της, πήγαν σε πόλεμο με βάση μία έκθεση της βρετανικής κυβέρνησης, η οποία καταδικάστηκε απερίφραστα όταν η εισβολή απέτυχε να βρει οποιαδήποτε απόδειξη για την ύπαρξη προγράμματος πυρηνικών ή οποιονδήποτε άλλων όπλων μαζικής καταστροφής, παρόλο που η έκθεση ισχυριζόταν ότι τα εν λόγω όπλα θα μπορούσαν να εκτοξευτούν μέσα σε 15 λεπτά μετά από σχετική διαταγή του Σαντάμ Χουσεΐν. Δεδομένης της κυνικής χειραγώγησης των δυτικών πληθυσμών από τις κυβερνήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ στην πορεία προς τον πόλεμο στο Ιράκ, οποιοδήποτε στοιχείο που χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει μια στρατιωτική επέμβαση κατά του Ιράν θα πρέπει να διατίθεται προς ανεξάρτητη επαλήθευση. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι αυτά που ακούμε δεν είναι παρά ένα ακόμα ψέμα που στόχο έχει να μας οδηγήσει σε ένα ακόμα πόλεμο ασύμφορο τόσο οικονομικά όσο και ανθρωπιστικά.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ, η Μέση Ανατολή είναι μία πολύ ασταθής περιοχή και πολλοί αναλυτές προειδοποιούν ότι μια επίθεση στο Ιράν θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια σοβαρή σύγκρουση συμπαρασύροντας και άλλες χώρες που διαθέτουν πυρηνικά όπλα. Οι συνέπειες μιας τέτοιας σύγκρουσης είναι αδιανόητες.
Ως εκ τούτου ο Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Χωρίς Βία καλεί όλα τα κράτη του κόσμου:
1. Να μην υποστηρίξουν με κανένα μέσο μια στρατιωτική επέμβαση στο Ιράν, να καταγγείλουν επίσημα οποιαδήποτε τέτοια επίθεση σε όλα τα δυνατά επίπεδα, στο πλαίσιο του ΟΗΕ και σε στρατιωτικούς συνασπισμούς και να μην συμμετέχουν σε μία τέτοια επίθεση έστω και αν ξεκινήσει από μία χώρα σύμμαχο.
2. Να υποστηρίξουν τη δημιουργία μιας Ζώνης ελεύθερης από όπλα μαζικής καταστροφής στη Μέση Ανατολή, να συμβάλουν στη πραγματοποίηση μιας συνδιάσκεψης για το θέμα αυτό , κάτι που είχε συμφωνηθεί το 2010 στη Διάσκεψη για τη μη Διάδοση και τη μη Εξάπλωση των πυρηνικών όπλων(NTP), όσο το δυνατόν συντομότερα και να κάνουν κάθε διπλωματική προσπάθεια για να έχουν ένα αίσιο αποτέλεσμα.
Στη Συνθήκη για τη μη Διάδοση και τη μη Εξάπλωση των πυρηνικών όπλων το 1970, κράτη χωρίς πυρηνικά όπλα συμφώνησαν να μην αποκτήσουν, με αντάλλαγμα την υπόσχεση εκ μέρους των πυρηνικών κρατών να απαλλαγούν από τα πυρηνικά τους οπλοστάσια. Σήμερα, 40 χρόνια αργότερα, τα πέντε κράτη εντός της Συνθήκης που διαθέτουν πυρηνικά εξακολουθούν να απολαμβάνουν αυτό το προνομιακό καθεστώς τους και σκοπεύουν να επενδύσουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια για τον εκσυγχρονισμό των πυρηνικών οπλοστασίων τους στο εγγύς μέλλον. Για κάθε έκθεση που γράφει η Διεθνής Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας σχετικά με τη μη συμμόρφωση του Ιράν, θα μπορούσε να γράφει πέντε ακόμη για την κυνική μη συμμόρφωση των ΗΠΑ, της Ρωσίας, του Ηνωμένου Βασίλειου, της Γαλλίας και της Κίνας και για τη δέσμευσή τους για πυρηνικό αφοπλισμό. Δεδομένης αυτής της κατάστασης, δεν είναι άξιο απορίας που η Ινδία, το Πακιστάν, το Ισραήλ και η Βόρεια Κορέα αποφάσισαν να μείνουν έξω από τη Συνθήκη αυτή και να αναπτύξουν πυρηνικά οπλοστάσια.
Ώσπου να ξεκινήσουν σοβαρές συνομιλίες για την κατάργηση των πυρηνικών, είναι πολύ πιθανό οι διεθνείς εντάσεις να συνεχίζουν να αυξάνονται παράλληλα με την διάδοση των πυρηνικών όπλων σε άλλες χώρες, ιδιαίτερα σε εκείνες που πιστεύουν ότι η καλύτερη πολιτική ασφάλειας για την επιβίωσή τους βρίσκεται στην κατοχή πυρηνικών όπλων.
Με την προσδοκία να αποφευχθούν παρόμοιες κρίσεις σε διάφορες περιοχές του κόσμου και για την αποφυγή της διάδοσης πυρηνικών όπλων ο Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Χωρίς Βία καλεί:
1. όλα τα κράτη που έχουν πυρηνικά όπλα να δείξουν καλή πίστη στην επιδίωξη κατάργησης τους, εγκαταλείποντας πολιτικές άμεσης χρήσης τους, μειώνοντας τη σημασία των πυρηνικών όπλων στο στρατιωτικό τους δόγμα, θέτοντας τα πυρηνικά τους όπλα σε κατάσταση μη ετοιμότητας και ακυρώνοντας τα επενδυτικά τους σχέδια για τον εκσυγχρονισμό των πυρηνικών τους οπλοστασίων.
2. όλα τα κράτη του κόσμου να συμβάλουν στην κατάργηση των πυρηνικών όπλων και μέσω διπλωματικών διαπραγματεύσεων να επιδιώξουν τη σύναψη μιας Συνθήκης που θα σταματήσει την παραγωγή και χρήση των πυρηνικών όπλων και θα εξασφαλίσει μηχανισμούς για την κατάργηση των πυρηνικών οπλοστασίων που ήδη υπάρχουν.
3. όλα τα κράτη που παράγουν πυρηνική ενέργεια να επανεξετάσουν την ενεργειακή τους πολιτική και να διερευνήσουν τις δυνατότητες των καθαρών και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που θα αντικαταστήσουν σταδιακά την εξάρτησή τους από τα πυρηνικά προγράμματα, που είναι στενά συνδεδεμένα με την διάδοση των πυρηνικών όπλων.
Τα πυρηνικά όπλα και μια πιθανή πυρηνική σύρραξη είναι αναμφίβολα μία από τις μεγαλύτερες απειλές για τον σύγχρονο κόσμο. Ένα Ιράν με πυρηνικά όπλα θα αυξήσει τον κίνδυνο αυτό ακόμα περισσότερο. Ο Κόσμος Χωρίς Πολέμους και χωρίς Βία αγωνίζεται ενάντια στη διάδοση των πυρηνικών όπλων και για τη σταδιακή κατάργηση τους. Η Ιστορία μας έχει δείξει ότι ο καλύτερος τρόπος για τον αφοπλισμό έρχεται μέσω της διπλωματίας και όχι μέσω της στρατιωτικής επέμβασης.
